Tuesday, December 15, 2009

Συγγραφικά δικαιώματα και ηλεκτρονικά βιβλία

Φαίνεται ότι η εξέλιξη των θεμάτων που αναφέρονται στο ηλεκτρονικό βιβλίο σε διεθνές επίπεδο είναι πολύ ταχύτερη απ' όσο περίμεναν πολλοί.

Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω  σημερινή  είδηση στους New York Times.(δυστυχώς, δεν έχω χρόνο να κάνω μετάφραση).

 Ever since electronic books emerged as a major growth market, New York’s largest publishing houses have worried that big-name authors might sign deals directly with e-book retailers or other new ventures, bypassing traditional publishers entirely.
Now, one well-known author is doing just that.
Stephen R. Covey, one of the most successful business authors of the last two decades, has moved e-book rights for two of his best-selling books from his print publisher, Simon & Schuster, a division of the CBS Corporation, to a digital publisher that will sell the e-books to Amazon.com for one year.
Amazon, maker of the popular Kindle e-reader and one of the biggest book retailers in the country, will have the exclusive rights to sell electronic editions of “The 7 Habits of Highly Effective People,” and a later work, “Principle-Centered Leadership.” Mr. Covey also plans to gradually make other e-books available exclusively to Amazon, which will promote them on its Web site.
The move promises to raise the already high anxiety level among publishers about the economics of digital publishing and could offer authors a way to earn more profits from their works than they do under the traditional system.
Mr. Covey is making his books available to Amazon through RosettaBooks, an electronic book publisher that primarily traffics in the older works of authors like Kurt Vonnegut and Virginia Woolf.
Arthur Klebanoff, chief executive of RosettaBooks, said that Mr. Covey would receive more than half of the net proceeds that RosettaBooks took in from Amazon on these e-book sales. In contrast, the standard digital royalty from mainstream publishers is 25 percent of net proceeds.
“There are superstars, and superstars are entitled to more,” Mr. Klebanoff said.
Sean Covey, a son of Mr. Covey and chief innovation officer for Franklin Covey, a training and consulting firm that also publishes business books, said that the higher royalty rate was “a factor” in the decision to switch to RosettaBooks.
The elder Mr. Covey was also particularly attracted by Amazon’s plans to heavily promote the e-book editions of both “7 Habits” and “Principle-Centered Leadership.”
His move comes as publishers ratchet up their efforts to secure the digital rights to so-called backlist titles — books published many years, if not decades, ago. These books can be vitally important to publishing houses because they are reprinted year after year and provide a stream of guaranteed revenue without much extra marketing effort.
“The 7 Habits of Highly Effective People,” originally published in hardcover in 1989, is a steady seller for Simon & Schuster. This year alone, it has sold 136,000 copies in paperback, according to Nielsen BookScan, which generally tracks about 70 percent of sales.
Many authors and agents say that because the contracts for older books do not explicitly spell out electronic rights, they reside with the author. Big publishing houses argue that clauses like “in book form” or phrases that prohibit “competitive editions” preclude authors from publishing e-books through other parties.
Adam Rothberg, a spokesman for Simon & Schuster, declined to comment directly on Mr. Covey’s moves, but said, “Our position is that electronic editions of our backlist titles belong in the Simon & Schuster catalog, and we intend to protect our interests in those publications.”
Other publishers have moved to stake their claim on e-book rights for older titles. On Friday, Random House sent a letter to dozens of literary agents stating that on all backlist books, it retained “the exclusive right to publish in electronic book publishing formats.”
Sean Covey said the decision to publish the e-book editions of the two older titles through RosettaBooks and Amazon was not a result of dissatisfaction with Simon & Schuster. He noted that both he and his father had continued to publish books through Simon & Schuster and would do so in the future.
But the younger Mr. Covey noted that Franklin Covey was also experimenting with self-publishing new books, another way of cutting out the traditional print publisher. In August, the company published “Predictable Results in Unpredictable Times” by Stephen R. Covey, Bob Whitman and Breck England. It released an e-book edition through RosettaBooks and exclusively for the Kindle.
Sean Covey said that his father was co-author of another book, “Great Work, Great Career” that Franklin Covey was self-publishing. Amazon is taking pre-orders for it. That book will also be released in an exclusive Kindle e-book edition.
The skirmish over e-books is part of a larger multidimensional chess match being played among publishers, authors, agents and book retailers. The big publishing houses hate the uniform e-book price of $9.99 that Amazon and others have set for newer titles. Although the retailers are subsidizing that price, executives say they believe that such pricing harms the market for more expensive hardcovers, and some publishers have reacted by announcing they will delay the publication of certain e-books by several months after they are made available in hardcover.
Last week, Simon & Schuster said it would delay by four months the e-book versions of 35 titles being published in hardcover from January to April. Both the Hachette Book Group and HarperCollins Publishers Worldwide have also indicated they will delay e-book editions.
Reacting to that move, Drew Herdener, an Amazon spokesman, directly criticized Simon & Schuster and its chief executive, Carolyn Reidy.
“Simon & Schuster is backward-leaning,” Mr. Herdener said. “Carolyn wants to corral readers, force them to buy what they wouldn’t buy if they had a choice. It won’t work. The better approach is to embrace the evolution of the book and give customers what they want. Forward-leaning publishers are going to clean up.”
Mr. Rothberg, the Simon & Schuster spokesman, said that his company wasn’t trying to upset anyone. “The notion that we have done anything other than wholeheartedly embrace the digital revolution, whether it be for e-books, new formats, reaching out to our readers wherever they may be, and every other opportunity provided in the new digital era, is patently absurd,” he said.
He added, however, “We understand that there’s a lot at stake and we look forward to further discussions with Amazon about how to grow this business without making our discussions of a personal nature.”
Mike Shatzkin, the chief executive of Idea Logical, which advises publishers on digital strategy, said that publishers were trying to minimize Amazon’s outsize influence in the book business and preserve their own. “Publishers are trying to herd Amazon back into their corner and keep it there,” he said. “But I think that this is going to be a very difficult situation for the big publishers to control.”






 

17 comments:

  1. Μιχάλης Χ.2:47 pm

    Καλησπέρα σας,

    Και γιατί όχι και στα σχολεία.

    Ποιό φθηνά θα κόστιζε η επιδότηση για την απόκτηση ηλεκτρονικών υπολογιστών για όλους τους μαθητές και η ύπαρξη ηλεκτρονικών βιβλίων, από το κόστος της ετήσιας εκτύπωσης βιβλίων που ισχύει σήμερα.

    Επίσης, η διανομή τους θα ήταν πάντα έγκαιρη.

    Ακόμα, θα είχαμε πολύ περισσότερα μέσα και δυνατότητες για την υποστήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

    Τη χρήση, λίστας βιβλίων και βιβλιογραφίας, με άδεια χρήσης εξασφαλισμένη οικονομικά, συνολικά και κεντρικά απο το Υπουργείο Παιδείας για όλες τις εκπαιδευτικές μονάδες, κάτι που φέρνει και μείωση του κόστους.

    Και η σχέση του μαθητή με το τυπωμένο βιβλίο και το χαρτί θα ενισχυόταν με δράσεις ενσωματωμένες αλλά και εκτός του βασικού κορμού των μαθημάτων.

    Και το σημαντικότερο θα δινόταν ένα τέλος στον ηλεκτρονικό αναφαβητισμό που δυστυχώς υπάρχει.

    Θέμματα γνωστά και πολυσυζητημένα.

    Είναι δυνατό να γίνουν πράξη στα πλαίσια του νέου σχεδιασμού για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση;

    Ευχαριστώ

    ReplyDelete
  2. Η απάντηση είναι ναι.

    ReplyDelete
  3. Καλημέρα σας,

    το πέρασμα στη ψηφιακή εποχή δίνει πολλές δυνατότητες, κάποιες τις έχουμε δει ήδη, κάποιες τις φανταζόμαστε, κάποιες απλά θα μας εκπλήξουν. Εν τω μεταξύ ο πόλεμος μεταξύ υπάρχοντος και νέου που έρχεται καλά θα κρατεί, όπως γίνεται πάντα στις εναλλαγές των μεγάλων ριζοσπαστικών κύκλων καινοτομίας.

    www.audible.com

    Για παιδιά με προβλήματα ανάγνωσης ή όρασης ίσως?


    ΒΜ

    ReplyDelete
  4. Προσωπικά χρόνια στο χώρο της παραπαιδείας κρίνω το ηλεκτρονικό βιβλίο βοηθητικό από τη μια, αλλά δύσχρηστο από την άλλη, ειδικά αν μιλάμε για σύντομη μετάβαση από το ένα στο άλλο. Και τούτο τόσο επειδή οι εκπαιδευτικοί μας είναι γενικώς ηλεκτρονικά αναλφάβητοι και κυρίως γιατι το μέσο μεταφοράς της γνώσης δεν παίζει τόσο ρόλο όσο η διδακτική προσέγγιση, η παιδαγωγική διαδικασία.

    Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μεγάλη εμπειρία στο εξωτερικό και το εσωτερικό σε ηλεκτρονικά βιβλία (π.χ. στα ξενόγλωσσα φροντιστηριακά εγχειρίδια) με πολύ ζωντάνια και εξαιρετικές εικόνες και παιχνίδια κλπ. Ωστόσο, είμαστε ακόμα άπειροι για τη μέση εκπαίδευση -όπου και οι περισσότεροι συνάδελφοι, μάλλον είναι καθηγητές κι όχι εκπαιδευτικοί.

    ReplyDelete
  5. Οι κίνδυνοι υπαρχουν. Οφείλουμε να τους διαχειριστούμε σωστά, αν θέλουμε να προοδεύσουμε ως κοινωνία.

    Το παραδοσιακό, τυθπωμένο βιβλίο δε θα πάψει να υπάρχει. Εχει κάποια πλεονεκτήματα έναντι του ηλεκτρονικού, που θα το "προστατέψουν". Αν εξαφανιστεί, σημαίνει πως οι άνθρωποι δεν (θα) το χρειάζονται.

    Ο κ. Μαντάς, όμως, έθεσε μια πολύ σημαντική παραμετρο: την εξισωτική ιδιότητα των ηλεκτρονικών μεσων για τους πολίτες με αναπηρίες (τόσο αισθητηριακές όσο και κινητικές, ακόμα και νοητικές). Υπάρχει ανάγκη να αξιοποιήσουμε τη διαθέσιμη τεχνολογία, εντάσσοντας στους θεσμούς όσο περισσότερους (αν όχι όλους) πολίτες είναι δυνατόν.

    ReplyDelete
  6. Anonymous12:42 am

    Η παρατήρηση γίνεται με την εξής αρχική επισήμανση: είμαι θετικά υπέρ του εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης και επομένως της χρήσης των ΝΤ.
    Εκείνο το οποίο πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά είναι ότι δεν μπορεί να γίνονται κινήσεις εντυπωσιασμού ή να παίρνονται μέτρα για τα οποία στη γενική τους διατύπωση κανένας δεν μπορεί να έχει αντίρρηση αλλά η εφαρμογή τους προϋποθέτει να ισχύουν και άλλες προϋποθέσεις.

    Αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί και δεν υπάρχει προγραμματισμός για όλα τα στάδια υλοποίησης ενός μέτρου τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το όποιο εγχείρημα θα αποτύχει.

    Μερικά παραδείγματα : η διανομή των Η/Υ στους μαθητές/τριες της Α΄ Γυμνασίου και παλαιότερα η «εισαγωγή» του πολλαπλού βιβλίου, επιβεβαιώνουν την παραπάνω επισήμανση.

    Η επισήμανσή μου αυτή μπορεί επίσης να τεκμηριωθεί και από το γεγονός ότι ένα τέτοιο εγχείρημα, έστω και ως πιλοτική εφαρμογή, δεν συζητείται για το χώρο της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, όπου δεν οι συζητήσεις για τη μη χρήση του «ενός πανεπιστημιακού συγγράμματος» και η δημιουργία πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών συζητείται από το 1983 στο ΕΣΑΠ και ΣΑΠ και στο ΥΠΕΠΘ [για τους γνωρίζοντες] χωρίς να υπάρξει η όποια πρόοδος.

    Τι θέλω να πω για τους έχοντες πείρα και είναι γνώστες της πορείας των εκπαιδευτικών ζητημάτων από το 1974 και σήμερα και ιδιαίτερα για τις προσπάθειες υλοποίησης πολιτικών στο υπουργείο παιδείας θα πρέπει επιτέλους με βάση τις αρχές που διέπουν τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις να εφαρμοστούν πολιτικές οργάνωσης των εκπαιδευτικών δρώμενων που θα βασίζονται στην υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος που θα είναι υλοποιήσιμο σε όλα τα στάδια της εφαρμογής του.

    Η σύνταξη όμως ενός τέτοιου ολοκληρωμένου προγράμματος έχει ως βασική του προϋπόθεση την αξιοποίηση της πείρας, την επιστημονικής επάρκειας στελεχών με φαντασία και μεράκι για την υλοποίηση αυτών των αυτονόητων πολιτικών επιλογών.
    Δεν μπορεί κάθε φορά να γίνονται επιλογές που είναι εξαρχής σίγουρο ότι οδηγούν σε αποτυχία και απαξίωση σωστών διαπιστώσεων λόγω της αδυναμίας αυτών που έχουν κληθεί να εφαρμόσουν πολιτικές αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού της παιδείας να δουν και να προτείνουν τα αυτονόητα

    Και κάτι τελευταίο η οποία ενέργεια ή επιλογή γίνεται αν δεν ακολουθείτε από αξιολόγηση των αποτελεσμάτων σε όλα τα στάδια της εφαρμογής της είναι σίγουρο ότι δεν δρα αποτελεσματικά στην υποτιθέμενη προσπάθεια εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης των υπηρεσιών παιδείας που μόνο το δημόσιο σχολείο μπορεί έγκυρα και αξιόπιστα να προσφέρει.

    Αυτά και επειδή ο χρόνος τρέχει καλό είναι να στελεχωθεί το Υπουργείο Παιδείας με άτομα τέτοιων προδιαγραφών σύντομα γιατί ο νόμος της αδράνειας θα ευνουχίσει θελήσεις και οράματα για «αλλαγές» που θα βγάζουν από το τέλμα την παιδεία.
    Οι αποκλεισμοί θα πρέπει να γίνονται στην βάση των απόψεων, των δυνατοτήτων που ο καθένας έχει και όχι αυτά τα στοιχεία να αποτελούν στοιχείο αποκλεισμού για να μην γίνει αντιληπτή η ανεπάρκεια αυτών που ανακυκλωνόμενοι έχουν οδηγήσει την παιδεία σε αδιέξοδες καταστάσεις [γπμ]

    ReplyDelete
  7. Anonymous1:24 am

    Πολύ καλό ακούγεται, και επιτέλους κύριε Πανάρετε μην ακούτε τους διαφόρους κυρίους οι οποίοι κρίνουν και λένε ότι το εκπαιδευτικό δυναμικό της χώρας μας είναι ηλεκτρονικά αναλφάβητο. Πηγαίνετε να δείτε πώς γίνεται μάθημα στα σχολεία πρώτα και μετά μιλήστε. Κάντε έρευνα στα δημόσια σχολεία της χώρας πώς κάνουν μάθημα οι καθηγητές και τι προσόντα έχουν με αριθμούς και στοιχεία και μετά προχωρήστε στο ηλεκτρονικό βιβλίο και σε κάθε αλλαγή που σκέφτεστε να κάνετε.

    Μία εκπαιδευτικός

    ReplyDelete
  8. Anonymous1:26 am

    Η άνθιση του ηλεκτρονικού βιβλίου θα βάλει σε νέο πλαίσιο το θέμα των δικαιωμάτων των συγγραφέων και το πως αμοίβονται. Οι εκδοτικοί οίκοι θα πρέπει να βρουν τρόπο να το αντιμετωπίσουν, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Για το σχολείο του σήμερα όμως, οι τεχνολογίες ανοίγουν τεράστιες ευκαιρίες. Θα πρέπει να εισαχθούν διάφορα μέσα πέρα του e-book και οπωσδήποτε όχι προς αντικατάσταση των βιβλίων. Επιτελούν διαφορετικό ρόλο και θα πρέπει να γίνει σωστός σχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα: καθορισμός γενικών και ειδικών εκπαιδευτικών στόχων, αναθεώρηση προδιαγραφών βιβλίων - εκπαιδευτικού υλικού -λογισμικού, οργάνωση project για τους μαθητές/τριες, συνεχής επιμόρφωση εκπαιδευτικών.

    Θέλει πολλή δουλειά. Καλό κουράγιο, ειδικά με το τελευταίο. Είναι θετικό πάντως ότι υπάρχει πλέον διαθέσιμη τεχνογνωσία. Σε αυτό συνέβαλαν σημαντικά το Β' και Γ' ΚΠΣ.

    Καλή συνέχεια

    F.

    ReplyDelete
  9. Anonymous2:10 am

    Σας στελνουμε την καλημερα μας και σας καλουμε στη γιορτη του "Ανοιχτου σχολειου μεταναστων Πειραια" την Κυριακη στον Πειραια
    για να τιμησουμε την παγκοσμια ημερα μεταναστων.
    Τα σεβη μου
    Στρατος Ραπτοπουλος

    ReplyDelete
  10. Είναι ενδιαφέρουσα η επιμονή στη λύση του ηλεκτρονικού βιβλίου. Προσωπικά μου γεννά ελπίδες, όχι τόσο ως τεχνολογία καθεαυτή, αλλά κυρίως γιατί την εισαγωγή μιας τέτοιας καινοτομίας στο σχολείο προωθούν στην παρούσα φάση πρόσωπα που δείχνουν να εννοούν την ανάγκη για εκπαιδευτική πολιτική αντί για διαχείριση των μικροπολιτικών, συντεχνιακών και mediaκών “εκπαιδευτικών” θεμάτων.

    Πιστεύω ότι είναι αυτονόητο, όμως και τα αυτονόητα πρέπει να ακούγονται ώστε να συνδιαμορφώνουν το επικοινωνιακό τοπίο κάθε πρωτοβουλίας: Προσοχή να μην καταλήξουμε πάλι να συζητάμε για προδιαγραφές, μάρκες, μοντέλα, και χάσουμε το πραγματικό διακύβευμα.

    Δεν είμαστε πλασιέ τεχνολογιών. Εκπαιδευτικοί είμαστε, είτε από την πλευρά της έρευνας είτε της διδακτικής πράξης. Γι’ αυτό θα πρέπει να συμφωνούμε ότι το διακύβευμα εν προκειμένω αφορά στην επιδιωκόμενη και, όταν με το καλό μπει η καινοτομία στο σχολείο, στην υλοποιούμενη χρήση της τεχνολογίας, είτε e-book, είτε laptop. Πολιτική, λοιπόν, όραμα, συγκεκριμένοι στόχοι. Σχεδιασμός παιδαγωγικός πριν τον εξοπλισμό, αξιολόγηση, παρακολούθηση της καινοτομίας. Τα αυτονόητα...

    Διατρέχοντας τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης και της λειψής καταγραφής, επιγραμματικά κι αυθόρμητα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικούς άξονες πολιτικής που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να συνοδεύσουν κάθε πρωτοβουλία εφοδιασμού της σχολικής κοινότητας με φορητή προσωπική υπολογιστική ισχύ:
    - Σοβαρή οργάνωση του υπάρχοντος ψηφιακού περιεχόμενου, ώστε να γίνει ανευρέσιμο, καλύτερα προσβάσιμο και αξιοποιήσιμο.
    - Θέσπιση προδιαγραφών ώστε το επαγγελματικά παραγόμενο ψηφιακό εκπαιδευτικό περιεχόμενο από εδώ και στο εξής να είναι κατάλληλο για διαδραστική χρήση και δημιουργική αξιοποίηση (σε προσωπικό υπολογιστή, σε διαδραστικό πίνακα, κτλ) (και δεν εννοώ προφανώς απλώς pdf των βιβλίων...).
    - Υιοθέτηση και αξιοποίηση της έννοιας της επεκτασιμότητας και της επαναχρησιμοποιησιμότητας του ψηφιακού υλικού, συμπεριλαμβανομένου (με ιδιαίτερη έμφαση) του περιεχομένου που παράγεται από τους ίδιους τους χρήστες (δασκάλους, μαθητές).
    - Προσφορά εύχρηστων διαδικασιών και ασφαλών υποδομών για την κοινωνική δικτύωση μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών ομάδων και κοινοτήτων. Με σοβαρή οργάνωση και σχετικά χαμηλή χρηματική επένδυση, αυτό μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα μιας πολύ μεγάλης αλλαγής στο ελληνικό σχολείο, με κατεύθυνση προς την αποκέντρωση, την ατομική και τοπική πρωτοβουλία, τη μάθηση μέσα από projects, κ.α. πολλά. KAI θα κερδίσει τη νέα γενιά, θα κάνει το μαθητή να ανακαλύψει και να αγαπήσει οικείες προς αυτό και προκλητικές πλευρές του σχολείου, να επενδύσει στη μάθηση και την προσωπική του ανάπτυξη.
    - Επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, ουσιαστική κατάρτιση των διδασκόντων. Τα συνηθισμένα ‘σεμινάρια’ είναι πολύ λίγα γι’ αυτό που χρειάζεται. Θα πρέπει πλέον να μιλήσουμε για διαδικασίες δημιουργίας και διαχείρισης καινοτομίας σε επίπεδο σχολικής μονάδας, για τον πολλαπλασιαστικό ρόλο που πρέπει να παίξουν οι πρωτοπόροι. Είναι μια άλλη, μεγάλη αλλά απαραίτητη συζήτηση αυτή. Πάντως η ελληνική κοινωνία και ο εκπαιδευτικός κόσμος έχουν δυνάμεις που μένουν τραγικά αναξιοποίητες - ουσιαστικά τιμωρημένες...

    Όλα αυτά βέβαια δεν γίνονται χωρίς σοβαρή επένδυση σε βάθος χρόνου. Πρέπει όμως τώρα να τεθούν οι άξονες μιας ολοκληρωμένης πολιτικής και να δει η Πολιτεία πώς θα προχωρήσει σε συγκεκριμένα μέτρα, ξεκινώντας όχι απαραίτητα από τα ακριβότερα. Άλλωστε και η τρέχουσα συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαφάνεια στη δημόσια διοίκηση δεν είναι άσχετη με τούτα...

    ReplyDelete
  11. Anonymous5:59 am

    Εγώ θα πρότεινα να πάμε ακόμα ένα βήμα πιο μπροστά και να χορηγήσουμε την νέα γενιά tablet στα παιδιά. Πολύ σύντομα η συγκεκριμένη κατηγορία θα αποκτήσει τρομερή άνθηση, ειδικά αν η apple κάνει την αναμενόμενη κίνηση με το mac tablet που θα πιθανώς θα φέρει τα πάνω κάτω στην αγορά. Ήδη τα windows 7 είναι έτοιμα για multitouch χρήση. Το πλεονέκτημα θα είναι μεγάλο στις θετικές επιστήμες. Εγώ χρόνια περιμένω μια τέτοια αγορά. (υπάρχουν στην αγορά αλλά δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο ακόμα) Έχεις το βιβλίο και σε pdf form και γράφεις πάνω εξισώσεις. Τις έχεις πάντα παντού, δεν χάνονται ποτέ (έχω πετάξει ένα δάσος από σημειώσεις που θα ήθελα να κρατήσω), σβηνεις γράφεις, και μπορείς να έχεις όλα τα βιβλία με τις σημειώσεις από το νηπιαγωγείο μέχρι το διδακτορικό πάνω σου ανά πάσα στιγμή. Δεν λέω ότι το ηλεκτρονικό βιβλίο αντικαθιστά το χαρτί άλλα το συμπληρώνει. Παράδειγμα, ήδη όταν αγοράζεις ένα βιβλίο από την springer verlag μέσο amazon μπορεί να δώσεις άλλα 10-15$ και να το έχεις σε ηλεκτρονική μορφή. Το μελετάς με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά όταν χρειάζεσαι να δεις ένα θεώρημα και μια απόδειξη το βλέπεις αμέσως από παντού! Ακόμα μπορείς να γράφεις μαθηματικά μέσα από μαθηματικά προγράμματα όπως maple, mathematica, matlab, etc. Είναι ίσως νωρίς ακόμα αλλά από τώρα πρέπει να αρχίσει να προγραμματίζεται μια τέτοια κίνηση.

    Alejandro

    ReplyDelete
  12. Η χρήση του ηλεκτρονικού βιβλίου είναι το μέλλον στην εκπαίδευση. Δεν είναι πανάκεια όμως.
    Χρειάζεται προσοχή, μελέτη και σταδιακή εφαρμογή με παράλληλη αξιολόγηση κάθε βήματος.
    Η αρχή έχει γίνει προ πολλού.
    Το διδακτικό προσωπικό δεν είναι τόσο "ψηφιακά αναλφάβητο", όσο θέλουν να το παρουσιάσουν μερικοί.
    Υπολογιστές άρχισαν να δίνονται στους μαθητές και θα πρέπει να συνεχίσουν να δίδονται.
    Σαν πρώτη εφαρμογή του ηλεκτρονικού βιβλίου, θα πρότεινα την αντικατάσταση των τετραδίων εργασιών ή των οδηγών εργαστηριακών ασκήσεων που δίνονται σε ορισμένα μαθήματα.
    Σε μια δεύτερη εφαρμογή τα παραπάνω ηλεκτρονικά βιβλία θα μπορούσαν να είναι εφαμογές με ερωτήσεις που εμπεριέχουν και τις απαντήσεις, ώστε να λειτουργούν στην αυτοαξιολόγηση του μαθητή και εκμεταλλευόμενα το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του υπολογιστή, την προσαρμογή του δηλαδή στο επίπεδο και τις κλιμακούμενες απαιτήσεις του κάθε μαθητή ατομικά.

    ReplyDelete
  13. Η συζήτηση για το ηλεκτρονικό βιβλίο αφορά τους μαθητές,οι οποίοι όμως στην συντριπτική τους πλειοψηφέια δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ προβλημα ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού.
    Εκεί που υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ προβλημα ηλεκτ αναλφαβητισμού είναι οι εκπαιδευτικοί. Οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ότι ζούμε το αντίστοιχο της τυπογρφίας και των καλογήρων/χειρογράφων, αλλά σε πολύ πιο συμπιεσμένο χρόνο.
    Η μόνη λύση είναι ο ηλεκτρονικός πίνακας και μάλιστα όχι ως συμπλήρωμα αλλά με την ΠΛΗΡΗ κατάργηση του μαυροπίνακα.
    Το ΠΙ έχει βοηθήματα για όλα τα μαθήματα και όπου δεν υπάρχουν προλαβαίνουν να δημιουργηθούν.
    Μην περιμένετε επιμορφώσεις κλπ. Οποιος δεν θέλει να μάθει θάχει δικαιολογίες ότι και να κάνετε. Οποιος θέλει να μάθει μπορεί και μόνος του σε 2 μήνες. Δεν μιλάμε και για πυρηνική φυσική

    ReplyDelete
  14. Πάλι κακό θα με πείτε αλλά , ευχομαι να βγώ ψεύτης εστω αργά , και θα σας κανω ενα τραπέζι , αλλά οι μαθητές δεν χρησιμοποιούν τα book readers για να διαβάζουν τους προφήτες , είναι σίγουρο οτι θα τα χακεύουν για να παίζουν παιχνίδια και για τι αλλο να βλέπουν πορνό ,σε αυτο θα βοηθήση και η εκδοτική μαφία που διανεμει πορνοπεριοδικά σε περίπτερα απο οπου οι μαθητές δεν αφήνουν ούτε ενα ,συγκρατούμαι και σταματάω εδώ

    ReplyDelete
  15. Είναι ενδιαφέρουσα η επιμονή της πολιτικής ηγεσίας στη λύση του ηλεκτρονικού βιβλίου. Προσωπικά μου γεννά ελπίδες, όχι τόσο η τεχνολογία καθεαυτή, αλλά κυρίως γιατί την εισαγωγή μιας τέτοιας καινοτομίας προωθούν πρόσωπα που δείχνουν να εννοούν την ανάγκη για εκπαιδευτική πολιτική αντί για διαχείριση των μικροπολιτικών, συντεχνιακών και mediaκών "εκπαιδευτικών" θεμάτων.

    Πιστεύω ότι είναι αυτονόητο, όμως και τα αυτονόητα πρέπει να ακούγονται, ώστε να συνδιαμορφώνουν το επικοινωνιακό τοπίο κάθε πρωτοβουλίας: Προσοχή να μην καταλήξουμε πάλι να συζητάμε για προδιαγραφές, μάρκες, μοντέλα, και χάσουμε το πραγματικό διακύβευμα.

    Δεν είμαστε πλασιέ τεχνολογιών. Εκπαιδευτικοί είμαστε, είτε από την πλευρά της έρευνας είτε της διδακτικής πράξης. Γι’ αυτό θα πρέπει να συμφωνούμε ότι το διακύβευμα εν προκειμένω αφορά στην επιδιωκόμενη και, όταν με το καλό μπει η καινοτομία στο σχολείο, στην υλοποιούμενη χρήση της τεχνολογίας, είτε e-book, είτε laptop. Πολιτική, λοιπόν, όραμα, συγκεκριμένοι στόχοι. Σχεδιασμός παιδαγωγικός πριν τον εξοπλισμό, αξιολόγηση, παρακολούθηση της καινοτομίας. Τα αυτονόητα...

    Διατρέχοντας τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης και της λειψής καταγραφής, επιγραμματικά κι αυθόρμητα καταγράφω εδώ μερικούς άξονες πολιτικής που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να συνοδεύσουν κάθε πρωτοβουλία εφοδιασμού της σχολικής κοινότητας με φορητή προσωπική υπολογιστική ισχύ:
    - Σοβαρή οργάνωση του υπάρχοντος ψηφιακού περιεχόμενου, ώστε να γίνει ανευρέσιμο, καλύτερα προσβάσιμο και αξιοποιήσιμο.
    - Θέσπιση προδιαγραφών ώστε το επαγγελματικά παραγόμενο ψηφιακό εκπαιδευτικό περιεχόμενο από εδώ και στο εξής να είναι κατάλληλο για διαδραστική χρήση και δημιουργική αξιοποίηση (σε προσωπικό υπολογιστή, σε διαδραστικό πίνακα, κτλ) (και δεν εννοώ προφανώς απλώς pdf των βιβλίων...).
    - Υιοθέτηση και αξιοποίηση της έννοιας της επεκτασιμότητας και της επαναχρησιμοποιησιμότητας του ψηφιακού υλικού, συμπεριλαμβανομένου (με ιδιαίτερη έμφαση) του περιεχομένου που παράγεται από τους ίδιους τους χρήστες (δασκάλους, μαθητές).
    - Προσφορά εύχρηστων διαδικασιών και ασφαλών υποδομών για την κοινωνική δικτύωση μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών ομάδων και κοινοτήτων. Με σοβαρή οργάνωση και σχετικά χαμηλή χρηματική επένδυση, αυτό μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα μιας πολύ μεγάλης αλλαγής στο ελληνικό σχολείο, με κατεύθυνση προς την αποκέντρωση, την ατομική και τοπική πρωτοβουλία, τη μάθηση μέσα από projects, κ.α. πολλά. KAI θα κερδίσει τη νέα γενιά, θα κάνει το μαθητή να ανακαλύψει και να αγαπήσει οικείες προς αυτό και προκλητικές πλευρές του σχολείου, να επενδύσει στη μάθηση και την προσωπική του ανάπτυξη.
    - Επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, ουσιαστική κατάρτιση των διδασκόντων. Τα συνηθισμένα "σεμινάρια" είναι πολύ λίγα γι’ αυτό που χρειάζεται. Θα πρέπει πλέον να μιλήσουμε για διαδικασίες δημιουργίας και διαχείρισης καινοτομίας σε επίπεδο σχολικής μονάδας, για τον πολλαπλασιαστικό ρόλο που πρέπει να παίξουν οι πρωτοπόροι. Είναι μια άλλη, μεγάλη αλλά απαραίτητη συζήτηση αυτή. Πάντως η ελληνική κοινωνία και ο εκπαιδευτικός κόσμος έχουν δυνάμεις που μένουν τραγικά αναξιοποίητες - ουσιαστικά τιμωρημένες...

    Όλα αυτά βέβαια δεν γίνονται χωρίς σοβαρή επένδυση σε βάθος χρόνου. Πρέπει όμως τώρα να τεθούν οι άξονες μιας ολοκληρωμένης πολιτικής και να δει η Πολιτεία πώς θα προχωρήσει σε συγκεκριμένα μέτρα, ξεκινώντας όχι απαραίτητα από τα ακριβότερα. Άλλωστε και η τρέχουσα συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαφάνεια στη δημόσια διοίκηση δεν είναι άσχετη με τούτα...

    ReplyDelete
  16. Anonymous7:49 am

    Καλά και γω νομίζω ότι το προβλημα που αφορά τους ηλεκτρονικά αναλφάβητους αφορά τους εκπαιδευτικούς.
    Αλλά αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει τα λεγόμνα προηγούμενου σχολίου της ανάρτησης ότι δηλαδή απαιούνται βήματα πριν κάνουμε ενεργειες εντυπωσιασμού που θα οδηγήσουν στην αποτυχία.
    ΜΗΠΩΣ θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστική ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ και ΑΞΙΟΛΟΓΗΗΣΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ των εκπαιδευτικών
    ΜΗΠΩΣ θα πρέπει πρώτα να έχουμε μια σταδιακή υλοποίηση της μετάβασης στην ηλεκτρονική τάξη.
    ΝΑ ΥΠΑΡΨΧΕΙ σε κάθε τάξη ένας ΗΥ, ένας εκτυπωτής, ένας προβολέας οθόνης ΗΥ, σύνδεση ΙΝΤΕΡΝΕΤ, νόμινο λογιαμικό. αναλώσιμα υλικά Η/Υ.
    ΜΗΠΩΣ....ΜΗΠΩΣ... ΜΗΠΩΣ....
    ΚΑΙ ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΤΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ:
    ΜΗΠΩΣ θα πρέπει και αυτό να αξιολογηθεί, να δουμε αν είναι επαρκές, αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο τους εκπαιδευτικούς ...
    αν...αν... αν ...
    ΜΗΠΩΣ... ΜΗΠΩΣ.... ΜΗΠΩΣ...
    Τα πράγματα είνα ιτόσο απλά.
    Μα γιατί τα κάνουμε δύσκολα
    Δεν μπορώ να θεωρούμε "γραφικός" για όσα καταράφω σήμερα, για να θεωρηθούν αυτονόητα μετα από μια εικοσαετία.
    Ευτυχώς που τα έχουμε καταγράψει στα πρακτικά του ΕΣΑΠ, ΣΑΠ τότε...που υπήρχαν πρακτικά
    [γιατί μετά δεν ξαναδημοσιεύτηκαν πρακτικά και όχι μόνο, ουτέ στον ιστότοπο του συμβουλίου δεν υπάρχει τίποτε, παρά μόνο κάποια λογίδρια πριν μια πενταετία!!!]
    Και μεις θέλουμε να γενικεύσουμε την ηλεκτρονική μας κουλτούρα.....
    Μήπως αυτοί που τα λένε και πιστεύουν ότι θα υλοποιηθούν ζουν σε μια εικονική πραγνατικότητα και άρα είναι επικίνδυνοι αναφορικά με τις προτάσεις που κάνου, τις οποίες θεωρούν ως κατι το περίπου αυτονόητο.
    Ή μήπως έχουν κάτι άλλο στο νου τους...ας μα το πουν ξεκαθαρα.. δεν ειναι ντροπή[γπμ]

    ReplyDelete